De beroepsziekte van 2023

27-06-2022

Het ziekteverzuim in Nederland is trendgevoelig. Naast alles wat we onder de leden kunnen krijgen is er ook altijd een bepaald melding verschijnsel binnen het verzuim dat zeer tijd en trend gebonden is.

Die trend ontstaat door een specifiek arbeid gerelateerd ziektebeeld wat op dat moment veel onderzocht wordt en daardoor veel in de media besproken wordt, waarna het ook nog diverse varianten toegedicht krijgt in de sociale media of de tabloids. Vanzelfsprekend biedt dergelijk nader onderzoek erkenning, herkenning en begrip voor het desbetreffende ziektebeeld. Het creëert echter ook veel ruis, onrust en de mogelijkheid een sticker te kunnen plakken op een verzoek tot ziekmelding. Terwijl er feitelijk iets geheel anders aan de orde is. Denk aan irritaties op de werkvloer, spanningen thuis of gewoon even geen zin om te werken.

Zo kenden we in de jaren 80 de hyperventilatie op de werkvloer, opgevolgd door gebouw- en klimaatklachten. Het fenomeen panden van oud beton deed zijn intrede. Daarna werden we massaal overspoeld door de RSI-klachten. Er werd volop ingezet op werkplek ergonomie en allerlei softwareprogramma’s met pauze signalen werden populair. Vervolgens kwam de burn-out en was in eerste instantie rust, vaak heel lang rust, het remedie. Soms werd burn-out afgewisseld met de bore-out. Waarbij je je ook af kan vragen wat het verschil is tussen een bore-out of regie nemen over je eigen loopbaan en op zoek gaan naar meer uitdaging. Daarnaast hebben we in de afgelopen jaren te maken gehad met de pandemie en de daaruit voortkomende long Covid. Allemaal oorzaken van uitval. Gegrond of niet gerond, dat doet er even niet toe.

En nu zijn we met zijn allen hard aan de slag om de nieuwe trend in beroepsziekten voor 2023 voor te bereiden: de make-myself-out.

Want waar zijn we in vredesnaam mee bezig? Hebben we dan echt niet geleerd van 2 jaar pandemie, de burn-out en bore-out? Sinds de laatste lockdown is opgeheven is er een bepaalde gekte en ratrace ontstaan. We hebben het idee dat we moeten inhalen wat we de afgelopen twee jaar niet hebben kunnen doen. We zijn bang weer iets te gaan missen en willen vooral de controle weer terug. We gaan van druk naar drukker en drukst. De agenda’s gaan van vol, naar voller en volst. Het gevolg is dat we alles te gehaast en dus net niet of volledig niet doen. Daar komt ook nog eens bij dat we zichtbaar en in onze manier van communiceren veeleisend en ongeduldig zijn geworden naar elkaar en onze omgeving. Met als resultaat…: dat we zelf geïrriteerd, gefrustreerd, uitgeblust en op raken. En waarom?

Is deze opeenstapeling van veranderingen en het ontstaan van deze gedragspatronen nu nieuw?

Nee absoluut niet. Het is een vaker voorkomend probleem in de arbeidsmarkt. Waar ook tal van boeken vol geschreven over zijn. Over het efficiënt werken, meer werken in minder tijd. Over je grenzen bewaken, het beste uit jezelf halen, goed communiceren en goed samenwerken. En als je niet van lezen houdt zijn er net zo veel trainingen, cursussen en therapieën die je hierover kan volgen.

Hoe komt het dan dat we zelf die nieuwe beroepsziekte vak 2023 aan het creëren zijn?

Het is absoluut drukker op de werkvloer en in de kantoren. Dit is het gevolg van het opnieuw moeten wennen aan de hybride werksituatie van nu en de enorme krapte op de arbeidsmarkt. Vergeet ook niet het moeten inhalen van alle achterstallige werkzaamheden die door alle lockdowns niet zijn uitgevoerd of opgepakt. Maar waarom die paniek en de angst iets te missen, of willen we iets niet onder ogen zien?

Ja, we hebben het met z’n allen zwaar gehad tijdens de pandemie. Ieder op zijn eigen manier. Het werken was zwaar, thuis of juist niet thuis. Alleen of vereenzaamd. De onzekerheid over de toekomst. Tevens heeft het gemis en verlies van dierbaren ook bij vele mensen zijn sporen achtergelaten.  En ja, er is een forse krapte op de arbeidsmarkt met daartegenover een overmatige uitvraag aan diensten en producten. Evenals een forse stijging van allerlei kosten. Maar is dat een reden ons zelf zo voorbij te gaan lopen?

Nee. Maar wat moeten we dan doen?

Wat kan jij en ik als individuele werknemer op de arbeidsmarkt doen om te voorkomen dat we meegaan in de trend, make-myself-out? Het antwoord is simpel, blijven ademen. Blijf aandacht houden voor jezelf, zowel fysiek als mentaal, aandacht voor wat je doet, voor wat je wil en waar je staat. Maar wees ook kritisch naar jezelf. Niemand verplicht jou om dingen half te doen met als gevolg dat er eigenlijk niets af komt.  Niemand verplicht jou om superman te spelen en 24 uur in 12 uur te proppen en continu te multitasking. Iets wat eigenlijk niet kan. Niemand anders dan jij kan de regie en verantwoordelijkheid op jouw werk en de daarbij behorende keuzes overnemen. Keuzes of het niet maken van keuzes waar we vaak graag anderen de verantwoordelijkheid over of schuld van willen geven. Maar bovenal moeten we ons wat meer realiseren in welke luxe en comfort wij nu leven, waarderen wat we hebben en dit te durven delen met elkaar.

Of mooi samengevat: wees bewuster waar je staat, wat je gaat en wil doen of niet en zorg dat je een duidelijke focus hebt in je eigen werk en dag. Dan kan je genieten van het nu en zal de make-myself-out pandemie aan jou voorbijgaan.

En zoals je het in het Engels zo mooi kan zeggen:
Yesterday is history, tomorrow is a mystery.
But today is a gift. That’s why they call it the present.

Dit artikel is geschreven door Eva Vester-Vles

Wie Eva kent, zal zich kunnen vinden in de volgende woorden die haar omschrijven: veelzijdig, deskundig, doortastend en betrokken.

Wil je meer weten over de expertise en het trainingsaanbod van de Verander Groep? Klik dan op de link.

Dit artikel delen:

Deze website maakt gebruik van cookies

Deze website gebruikt cookies. Door gebruik te maken van deze website, geef je aan akkoord te zijn met het gebruik van cookies. Lees meer

Sluiten